Tamara Sihombing, gediplomeerd paardenmasseur. Ben opgeleid bij het Nederlands Hippisch Instituut, waar ik heb geleerd te werken met de T Touch methode en Press Point massage.

Heb de modules Biomechanica Advanced en  Biomechanical Assessment of the Horse bij Equine Studies gevolgd.

Online training van TRT en clinics en trainingen bezocht bij TRT en Feather Light Horsemanship.

Om mijn kennis up to date te houden volg ik bijscholing en training. 

Ik ben in het gelukkige bezit van vier paarden.
Het paard dat het langste bij me is, is de New Forest pony van mijn dochter. Bij ons gekomen toen ze 3jaar was en ze heeft nu de gezegende leeftijd van 23.Mijn dochter en haar pony hebben een bijzondere band met elkaar, die was er meteen toen we de pony voor het eerst zagen. Heel bijzonder is het om een pony zo lang om je heen te hebben. Van een jonge zeer ondeugende en eigen mening hebbende clown, is ze langzaam veranderd in een dame die alles in het leven wel gezien heeft. Die zich niet meer druk maakt , rustig buiten staat te knabbelen op haar hooi en rustig stil staat tijdens een poetsbeurt. Dat was vroeger wel anders. 
 
Na het overlijden van mijn NRPS pony heb ik een jonge  Lusitano  van 1,5 jaar gekocht omdat ik het leuk vind om een jong paard op te leiden. Een heel zelfverzekerd trots paard die absoluut met respect behandeld wil worden. Maar zo lief en vriendelijk. De afgelopen jaren heeft hij de tijd gehad om te groeien zowel lichamelijk als mentaal en hebben we alle stappen van het grondwerk en het werken aan de hand doorlopen om nu met 5,5 jaar te beginnen onder het zadel.

Mijn derde paard is ook een Lusitano, een paard met extreem vluchtgedrag en dat bleek niet het enige te zijn toen ik hem eenmaal op stal had staan. Hij sloot zich af, als hij los stond kon je hem niet meer pakken en als je met hem liep probeerde hij te imponeren door met zijn hoofd te slaan, zijn voorbenen gingen alle kanten op en hij beet. Lichamelijk had hij nogal wat issues, zijn scheefheid en strakke spieren waren een uitdaging. De eerste periode heb ik regelmatig gedacht, waar ben ik aan begonnen, maar nu we twee jaar verder zijn kan ik oprecht zeggen dat ik heel dankbaar ben dat dit paard op mijn pad is gekomen. Hij deed zich voor als een dominant paard, dit was zijn overlevings strategie, het is een heel zachtaardig onzeker paard die nu het vertrouwen heeft dat hij mag zijn wie hij is.

Mijn vierde paard is een kruising mini paard/ shetlander. Toen mijn paarden aan huis kwamen heb ik hem gekregen als maatje voor mijn vorige paard. Dit paard heeft als vijfjarige een koliek operatie gehad en is daar eigenlijk nooit goed van hersteld, mijn kleine mini bleek een zeer trouwe vriend. Mijn paard is uiteindelijk gestorven aan EMND en zijn vriend is al die tijd niet van zijn zijde geweken. Nog steeds is het verdriet groot om het verlies van zo’n fantastisch paard, maar wat is het bijzonder om zo’n vriendschap tussen paarden te zien. Gelukkig hebben mijn mini en mijn jonge paard ook een goeie band opgebouwd. Mijn mini heeft een enorm ego en hem opvoeden was een hele klus en nog steeds doet hij meestal waar hij zelf zin in heeft, maar mijn mini heeft een maxi plek in mijn hart.